των ελεύθερων ανθρώπων το φεγγάρι, 5 Ιούλη

Όταν ξέφυγέ ήταν κόκκινο.

Πριν,  ένα σύννεφο  το σκίζε. Σαν του σκύλου απο την Ανδαλουσία το φεγγάρι, μάτια, ξυράφια, συνειρμοί. Μπορεί να χωριστεί στα δυο το φεγγάρι, στο δικό μας και των ξένων;  Για να χωρίσει έτσι η σκέψη πρέπει  τα μάτια να χουν καταστραφεί, δεν γίνεται αλλιώς. Δεν γίνεται αλλιώς να κρύψεις την εικόνα του, να μην βλέπεις το κοινό μας φεγγάρι, το φεγγάρι όλων μας,  παντού το ίδιο, πάντα για όλους.

Όταν ξέφυγε ήταν κόκκινο. Χαιρετούσε όλα τα μάτια που μπορούν ακόμα να το δούν, όλα τα αδέλφια του, τους ελεύθερους ανθρώπους.

Χαιρετώ σε, Salut a Toi,  Les Ogres de Barback & Les Hurlements D’Leo